بریس های دیمون

واقعیت: بریس های خود تنظیم شونده (self-ligating) یا دیمون (Damon) در حال کسب محبوبیت هستند.

این نوع ابزارهای ارتودنسی چیز جدیدی نیستند؛ در واقع، از دهه 1930 تاکنون، بریس های خود تنظیم شونده وجود داشته اند، اما در دهه 80 تا حدودی محبوب شدند.

از آن زمان به بعد، آنها طی چند سال گذشته جهش یافته اند. محبوبیت تازه آنها در بیمارانی که به کار کردن روی لبخند خود امیدوار هستند دلایل متعددی دارد:

• سپری کردن مدت زمان کمتر روی صندلی دندانپزشکی و ویزیت کوتاه تر ارتودنسیست.
• در طول مدتی که دندان ها جابجا می شوند این نوع بریس ها می توانند باعث ایجاد اصطکاک و ناراحتی کمتر شوند.
• آنها با اعمال نیروی متوسط ​​روی دندان ها، خطراتی که آنها را تهدید می کند را کاهش می دهند.
• نیازی به لیگاچورهای اضافی مانند بندهای رنگی، الاستیک ها یا گره های فلزی نیست.
• تمیز نگه داشتن آنها راحت تر است.

بریس خود تنظیم شونده یا دیمون چیست؟

بریس های خود تنظیم شونده شباهت زیادی به بریس های سنتی فلزی دارند، با یک استثنا قابل توجه: لیگاچور. هیچ بند الاستیک یا لاستیکی یا گره های فلزی وجود ندارد زیرا آنها برای اثربخشی ابزار ضروری نیستند. شما می توانید رنگ رابر بندهای خود را انتخاب کنید.

انواع مختلفی از لیگاچورهای سنتی مزایای منحصر به فردی را ارائه می دهند. ثابت شده است که لیگاچورهای فولادی دارای پوشش تفلون بسیار قابل اعتماد هستند، زیرا آنها در محیط دهان تخریب نمی شوند، شکل و قدرت خود را حفظ می کنند و تمیز نگهداشتن آنها راحت تر است.

لیگاچورهای الاستومری، که متداول ترین و سبک فعلی یا حمایت کننده سیم کمانی هستند که در حال حاضر استفاده می شوند، استفاده از آنها راحت تر بود. با این حال، آنها بیشتر تمایل دارند که محیط دهان را بیشتر مستعد افزایش غلظت باکتریایی کنند. این شرایط باعث می شود حفظ بهداشت دهان و دندان ها چالش برانگیزتر شود.

در عوض، در این طراحی نوآورانه از چفت های خاصی روی براکت ها استفاده می شود که به سیم کمانی کمک می کنند دندان ها را به محل مطلوب خود برسانند. چفت ها امکان آزادی بیشتری برای جابجایی دندان ها فراهم می آورند؛ بنابراین، آنها ممکن است ناراحتی که گاهی اوقات با یک لیگاچور سنتی همراه است را کاهش دهند.

بر خلاف براکت های معمولی، این نوع براکت ها برای پیشبرد هر مرحله از درمان نیاز به تنظیمات جزئی دارند، در نتیجه در زمان شما صرفه جویی می شود و باعث می شود در طول مراجعات معمول به ارتودنتیست برای بیمار ناراحتی بسیار کمتری بروز پیدا کند.

بسته به مورد، بریس های خود تنظیم شونده (دیمون) روی دندان های شما نیز راحت تر هستند و می توانند مقدار فشار و اصطکاک را برای بسیاری از افرادی که از آنها استفاده می کنند کاهش دهند.

بریس های خود تنظیم شونده به برخی از مشکلاتی می پردازند که ذاتاً در طراحی بریس های سنتی وجود دارند. این نوع بریس های جدید، دو نوع متفاوت دارند؛ و می توانید در مورد بریس های سنتی در مقایسه با بریس های خود تنظیم شونده بدانید.

بریس های خود تنظیم شونده منفعل (PSLB)

در این نوع بریس ها از یک سیم کمانی با اندازه کوچکتر استفاده می شود در حالی که فضای بین هر براکت را به حداکثر مقدار ممکن می رساند. این ترکیب عناصر طراحی کمک قابل توجهی به کاهش اصطکاک می کند در عین حال که امکان طیف گسترده ای از حرکات را برای ابزار فراهم می آورد. ارتودنتیست به احتمال زیاد از این ابزار در ابتدای درمان ارتودنسی استفاده خواهد کرد.

در PSLB ها از چفت هایی شبیه چفت های موجود در نمونه نیروی فعال آنها استفاده نمی شود، به این دلیل که تا جایی که امکان دارد کمتر آزار دهنده باشند و تا جای ممکن اصطحکاک را کاهش دهند. این تغییرات جزئی در طراحی باعث می شود هر گونه حرکت بیشتر سازگار با حرکات طبیعی باشد که ساختارهای دندانی دنبال می کنند.

با این حال، ارتودنتیست شما به اندازه ASLB ها قادر به کنترل گشتاور نخواهد بود، اما اطمینان حاصل کنید که قبل از آغاز درمان، همه چیزهایی که نیاز دارید را می دانید. احتمالاً می پرسید ASLB ها چه هستند؟

بریس های خود تنظیم شونده فعال (ASLB)

در این نوع بریس ها از سیم کمانی ضخیم تر استفاده می شود و فشار بیشتری به دندان ها وارد می کنند، بنابراین آنها را به طور موثرتر به جایی حرکت می دهند که مطلوب است. همانطور که در این مطالعه بیان شده است، شما می توانید اینطور استدلال کنید که بریس های خود تنظیم شونده فعال کارآمدتر هستند، اما هنوز هم به تحقیقات بیشتری نیاز داریم، و شما باید به طور مستقیم با ارتودنتیست خود مشورت کنید.

با بریس های خود تنظیم شونده یا دیمون، تعداد دفعات مراجعه به ارتودنتیست کمتر خواهد بود و به طور بالقوه نسبت به بریس های سنتی باعث بروز ناراحتی کمتری خواهد شد. همانطور که اشاره شد، این طراحی براکت ها اجازه می دهد تا دامنه حرکات دندان ها بهتر باشد، در حالی که اصطکاک را به حداقل می رساند.

با این حال، استفاده از چفت هایی که مشخصه ویژه ASLB ها هستند، کنترل بیشتری روی نیروی مورد استفاده برای حرکت دندان ها فراهم می آورد، حتی اگر آنها اصطکاک بیشتری ایجاد کنند.

یک مطالعه انجام شده توسط مجله آمریکایی ارتودنسی و ارتوپدی دندانپزشکی ایالات متحده: ” در مقایسه با تنظیم با سیم های گرهی پلی اورتان الاستومری و فولاد ضد زنگ اتصال سیم کشی برای براکت های سرامیک و فلزی دو قلو، مقاومت به اصطکاکی که سیستم های براکت های خود تنظیم شونده از خود نشان دادند به طور قابل توجهی پایین تر بود، و مدت زمان سپری شده روی صندلی دندانپزشکی برای برداشتن و قرار دادن سیم کمانی بسیار کوتاه بود، و وضعیت کنترل عفونت بهبود چشمگیری پیدا کرده بود”.

آیا درمان ارتودنسی من سریع تر خواهد بود؟

به خاطر داشته باشید که مورد هر بیمار کمی متفاوت خواهد بود. اثربخشی درمان شما تا میزان زیادی به عوامل متعددی، از جمله ژنتیک، وابسته است. مراجعات برخی از بیماران به ارتودنتیست بسیار کوتاه تر هستند و هنوز هم یک لبخند نسبتاً کامل برای آنها خلق می شود. بیولوژی حرکات دندان ها پیچیده است، و به برنامه ریزی دقیق و اجرای آن نیاز دارد.

برخی از انواع ابزارهای ارتودنسی در مراحل مختلف درمان شما کارآمدتر هستند. بریس های خود تنظیم شونده فعال، می توانند کمک کنند دندان ها در طی مراحل اولیه درمان سریع تر حرکت کنند، اما بی شک حرکت دادن آنها از ریشه نیاز به صبوری دارد.

یکی دیگر از تفاوت ها این است که، به دلیل این طراحی منحصر به فرد، شما می توانید زمان کمتری را در مطب برای تنظیمات صرف کنید، ما حتی می توانیم فاصله بین مراجعات شما را افزایش دهیم، اما این به طور قابل توجهی به عوامل دیگر بستگی دارد.

ناراحتی شایعی که باعث طولانی شدن درمان می شود، عدم محدود کردن رژیم غذایی توسط بیمار است. اگر هشدارهای مربوط به آنچه نباید بخورید را رعایت نکنید و به طور مداوم بریس های خود را بشکنید، درمان شما به طور قابل توجهی طولانی تر از بیماری خواهد شد که از آسیب رسیدن به بریس های خود جلوگیری می کند.

روی هم رفته، این یک واقعیت است که برخی از بیمارانی که به دستورالعمل های ارتودنتیست خود پایبند هستند، کمتر با شکستن براکت ها مواجه می شوند.

آیا این براکت ها بهتر هستند؟

تحقیقاتی در حال انجام هستند. ادعاهای زیادی در مورد مزایای استفاده از بریس های خود تنظیم شونده (دیمون) فراتر از آنچه ما در اینجا توضیح دادیم، وجود دارد. طراحی خود تنظیم شوندگی، اثربخشی اعمال نیرو از طریق براکت ها و برای طول مدت زمان درمان افزایش می دهد.

با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین تأثیر واقعی بریس های خود تنظیم شونده روی کاهش ناراحتی، مقدار بیشتر گستردگی و کاهش نیاز به کشیدن دندان نیاز است.

اشتباه برداشت نکنید. در واقع برخی از مطالعات منتشر شده حاوی موارد مستندی هستند که در آنها محققان اظهار داشته اند که تغییر در طراحی منجر به مزایای ذکر شده در بالا می شود؛ با این حال، این مطالعات اغلب گذشته نگر هستند، به این معنی که ممکن است عوامل دیگری نیز وجود داشته باشند که با نتایج مطلوب ارتباط دارند.

آیا در طول درمان احساس ناراحتی دارم؟

بسته به شرکت تولید کننده، براکت ها می توانند کوچکتر از بریس های فلزی سنتی باشند، که باعث می شود آنها به عنوان یک گزینه جمع و جورتر برای افراد استفاده کننده جذاب تر باشند.

سخن مشاور: گرچه بریس ها کوچکتر هستند، اما آنها تمایل دارند که روی دندان ها جلوتر بایستند و به طور بالقوه می توانند منجر به سوزش و تحریک بیشتر لب ها و داخل گونه های شما شوند. با این حال، فناوری خود تنظیم شوندگی برای بریس های سنتی فلزی، و جایگزین های سرامیکی و بریس های زبانی (یا پشت دندانی) نیز در دسترس است.

یک نکته مفید برای غلبه بر این مشکل، استفاده از موم دندانپزشکی برای محافظت از بافت های نرم تر داخل دهان است. شستشوی دهان با آب نمک نیز به مقابله با تحریک کمک می کند. در نهایت، با گذشت زمان، این مشکل دیگر وجود نخواهد داشت.

مراقبت های بهداشتی دهان و دندان

مانند بریس های سنتی، ابزارهای خود تنظیم شونده با نوعی چسب مخصوص روی دندان ها چسبانده می شوند و در طول درمان ارتودنسی قابل جابجایی نیستند. بنابراین، بهداشت خوب دهان و دندان برای نتایج موفقیت ضروری است.

لطفا به خاطر داشته باشید که از مصرف بیش از حد شکر، غذاهای سفت، غذاها و نوشیدنی هایی که می توانند باعث لک شدن دندان ها شوند و غذاها و نوشیدنی های بسیار اسیدی خودداری کنید. هر زمان که بیمار نیاز به استفاده از ابزارهای ارتودنسی دارد، در معرض خطر بروز حفره های دندانی قرار دارد. ذرات غذایی کنار بریس های شما یا بین براکت ها و سیم ها و دندان های شما گیر خواهند کرد.

خبر خوب این است که شما می توانید به راحتی این ابزارها را تمیز کنید زیرا براکت های خود تنظیم شونده نیازی به گره های الاستیک، لاستیکی یا فلزی ندارند. با این حال، هنوز هم نیاز است برای مسواک زدن و نخ دندان کشیدن زمان بگذارید. با یا بدون بریس ها، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن هنوز بخش ضروری و مفید روتین بهداشتی روزانه شما هستند.

چه محدودیت هایی برای این نوع بریس ها وجود دارد؟

مانند هر تصمیم مهم دیگری، شما می توانید با متخصصان با تجربه مشورت کنید تا تعیین کنید که کدام یک از بریس های سنتی، اینویزیلاین، لینگوال، یا خود تنظیم شونده در شرایط شما بهتر عمل می کنند. همه اینها به وخامت وضعیت کج دندان های شما بستگی خواهد داشت.

فقط یک ارتودنتیست با تجربه دانش کافی برای ارائه توصیه های معتبر در مورد درمانی که شما نیاز دارید را دارد. برای چنین تصمیم مهمی باید بسیاری از عناصر در نظر گرفته شوند تا حصول بهترین نتیجه ممکن برای شما و لبخند شما تضمین شود.

بریس های خود تنظیم شونده یا دیمون می توانند انتخابی فوق العاده برای بسیاری از شرایط ارتودنسی باشند. ما می توانیم از آنها برای درمان اکثر مشکلات ارتودنتیک استفاده کنیم. این شامل افرادی با موارد شدید فشردگی و وجود فاصله بین دندان ها و سایر شرایط مانند اوربایت یا کراس بایت است.

موارد شدید مال اکلوژن ها یا کجی فک ها ممکن است واجد شرایط لازم برای این درمان نباشند زیرا ممکن است فشار زیادی به چفت های بریس وارد شود و باعث شکسته شدن آنها شود.

همیشه قبل از آغاز هر گونه درمانی، همیشه با ارتودنتیست خود مشورت کنید.

به همین ترتیب، باید نکته ای که در بالا در مورد افزایش ناراحتی اولیه به دلیل برجسته تر بودن براکت ها ذکر کردیم را در نظر بگیرید. با ارتودنتیست خود صحبت کنید تا مشخص کنید که آیا ناراحتی لب ارزش استفاده از آنها را دارد. علاوه بر این، بهتر است بدانید که این ابزارها ممکن است همیشه در جایگزین های دیگر فراهم نیستند.

با این حال، باز هم به تمام خوانندگان خود یادآوری می کنیم که مهم ترین بخش قرار گرفتن تحت درمان ارتودنسی بهبود سلامت دندان ها و اصلاح مشکلات مربوط به مشکلات ارتودنتیک است.