ریتینر یا نگهدارنده ثابت و آنچه باید در مورد آن بدانید!

نگهدارنده یا ریتینر دائمی یا ثابت، ابزاری است که پس از استفاده از بریس ها، دندان ها را در همان محل نگه می دارد. با این حال، بر خلاف نگهدارنده های معمولی، نگهدارنده های دائمی در طولانی مدت در دهان باقی می مانند. فقط یک متخصص ارتودنسی می تواند آنها را بردارد.

با نگهدارنده های معمولی، افراد هنگامی که دیگر بریس ندارند، می توانند هر زمان که بخواهند آنها را بپوشند و خارج کنند. زمانی که آنها دیگر بریس ندارند، ممکن است 24 ساعت شبانه روز یا فقط در شب از نگهدارنده استفاده کنند.

نگهدارنده های دائمی همیشه داخل دهان باقی می مانند و می توانند تا 20 سال دوام بیاورند.

این مقاله در مورد نگهدارنده های دائمی، از جمله مزایا و معایب، هزینه ها و فرایند برداشتن آن بحث می کند.

نگهدارنده دائمی چیست؟

نگهدارنده یا ریتینر دائمی یا نگهدارنده چسبانده شده ثابت، ابزاری است که دندان ها را در موقعیت های خود نگه می دارد. پس از درمان با بریس، ارتودنتیست ها استفاده از نگهدارنده ها را برای حفظ نتایج و جلوگیری از برگشت دندان ها به موقعیت اولیه خود توصیه می کنند.

نگهدارنده های دائمی از یک سیم فلزی تشکیل شده اند که متخصص ارتودنسی آن را به پشت دندان های فرد می چسباند. سیم معمولاً پشت چهار تا شش دندان در جلوی دهان قرار می گیرد. این ممکن است روی دندان های بالا، دندان های پایین یا هر دو باشد.

با این حال، ارتودنتیست ها معمولاً نگهدارنده های دائمی را پشت دندان های فک پایین قرار می دهند، زیرا احتمال شکستگی نگهدارنده های دائمی که روی دندان های فک بالا قرار می گیرند وجود دارند.

ارتودنتیست ها معمولاً بلافاصله پس از برداشتن بریس های فرد، نگهدارنده های دائمی را نصب می کنند. نگهدارنده دائمی، بسته به دقتی که فرد از آن مراقبت می کند، می تواند تا 20 سال دوام بیاورد.

ریتینر یا نگهدارنده ثابت

دلایلی برای دریافت نگهدارنده دائمی

برخی از ارتودنتیست ها احساس می کنند که نگهدارنده های دائمی بهتر از نگهدارنده های متحرک عمل می کنند. به عنوان مثال، یک مطالعه قدیمی تر در سال 2014 در سوئیس نشان داد که 87% از ارتودنتیست ها، ریتینرهای دائمی را ترجیح می دهند.

یکی دیگر از مزایای نگهدارنده های دائمی این است که نیاز نیست فرد به خاطر داشته باشد که آنها را داخل دهان بگذارد یا آنها را خارج کند. این می تواند برای افرادی مفید باشد که فراموش می کنند از نگهدارنده های متحرک استفاده کنند. برای افرادی که با حافظه یا حرکت مشکل دارند نیز، ممکن است یک نگهدارنده دائمی برای نیازهای آنها بهتر عمل کند.

مزایا و معایب نگهدارنده های دائمی

نگهدارنده های دائمی مزایا و معایبی هم دارند.

مزایای ریتینرهای دائمی عبارتند از:

• نیاز نیست شخص به خاطر داشته باشد که آنها را استفاده کند.
• در طرف جلوی دندان ها قابل مشاهده نیستند.
• بادوام هستند.
• معمولاً به تعویض نیاز ندارند.
• نسبت به نگهدارنده های متحرک، به قرار ملاقات های پیگیری کمتری نیاز دارند.

معایب نگهدارنده های دائمی عبارتند از:

• می تواند تمیز کردن و نخ دندان کشیدن دندان ها را دشوارتر کند.
• ممکن است باعث گیر کردن ذرات غذا شود که در نهایت باعث ایجاد حفره یا بیماری لثه می شود.
• زمانی که زبان فرد به سیم برخورد می کند، ممکن است باعث ایجاد ناراحتی شود.

ریتینر یا نگهدارنده ثابت

پاکسازی و نگهداری از ریتینرهای دائمی

نگهدارنده های دائمی برای جلوگیری از شکستگی به تمیز کردن و نگهداری دقیق نیاز دارند. همچنین رعایت بهداشت خوب دندان ها برای جلوگیری از گیر کردن غذا در پشت سیم ها ضروری است.

برای مراقبت از نگهدارنده دائمی، افراد باید حداقل دو مرتبه در روز اطراف نگهدارنده را مسواک بزنند. هنگام انجام این کار، فرچه های مسواک باید به فضای بین نگهدارنده و دندان ها برسند. اگر انجام این کار با یک مسواک معمولی دشوار باشد، افراد می توانند مسواک های کوچک بین دندانی را تهیه کنند که می توانند در شکاف های کوچک قرار بگیرند.

همچنین نخ دندان کشیدن در اطراف ریترن دائمی، حداقل یک مرتبه در روز، مهم است. این فرآیند ممکن است چالش هایی را بوجود بیاورد. برخی از افراد متوجه می شوند که فلاس تریدر یا نخ دندان های دسته دار کمک می کنند. استفاده از واتر فلاسر نیز ممکن است یک گزینه باشد. فرد باید از متخصص ارتودنسی خود بپرسد که چه چیزی را توصیه می کند.

برای اجتناب از شکستن ابزار، ممکن است اجتناب از غذاهای بسیار سفت یا جویدنی کمک کند.

نگهدارنده های دائمی در مقابل قابل جابجایی

در زیر مقایسه ای از ویژگی های نگهدارنده دائمی و متحرک ارائه شده است.

هزینه نگهدارنده دائمی

نگهدارنده های دائمی ممکن است 150 تا 500 دلار برای قرار دادن اولیه یا تعویض، در صورت شکستن نگهدارنده اولیه، هزینه داشته باشند. یک متخصص ارتودنسی ممکن است این مبلغ را در هزینه کلی بریس ها لحاظ کند. با این حال، نگهدارنده های دائمی اغلب به تعویض نیاز ندارند، و طول عمر بالای آنها به معنای قرار ملاقات های بعدی کمتر است.

برخی از طرح های بیمه ارتودنسی ممکن است هزینه های نگهدارنده دائمی را پوشش دهند.

ریتینر یا نگهدارنده ثابت

پرسش های متداول

در زیر چند پرسش متداول در مورد نگهدارنده های دائمی مطرح شده و پاسخ داده شده اند.

آیا نگهدارنده های دائمی ایمن هستند؟

نگهدارنده های دائمی به طور کلی بی خطر هستند، به شرطی که فرد به درستی از دندان های خود مراقبت کند. اگر فرد نتواند اطراف نگهدارنده دائمی را به درستی تمیز کند، ممکن است خطر ابتلا به بیماری لثه یا حفره های دندانی را افزایش دهد.

نگهدارنده همچنین در صورت خم شدن یا شکستن ممکن است کمی ناراحتی ایجاد کند. اگر این اتفاق رخ داد، فرد بایستی در اسرع وقت با متخصص ارتودنسی مشورت کند.

اگر نگهدارنده بشکند یا خارج شود چه اتفاقی می افتد؟

اگر نگهدارنده دائمی یک فرد خم شود، بشکند یا خارج شود، به تعویض نیاز دارد. باید یک ارتودنتیست ریتینر جدیدی را کار بگذارد که معمولاً بین 150 تا 500 دلار هزینه دارد.

آیا ارتودنتیست می تواند نگهدارنده دائمی را بردارد؟

در صورتی که فرد دیگر نگهدارنده دائمی خود را نخواهد یا آن را خیلی ناراحت کننده بداند، ارتودنتیست می تواند آن را بردارد.

فرد تا چه مدت از نگهدارنده دائمی استفاده می کند؟

یک فرد معمولاً تا پایان عمر خود از نگهدارنده دائمی استفاده می کند مگر اینکه، یک متخصص دندانپزشکی توصیه ای غیر از این داشته باشد.

آیا نگهدارنده های دائمی به خوبی نگهدارنده های متحرک کار می کنند؟

بسیاری از ارتودنتیست ها بر این باورند که نگهدارنده های دائمی نسبت به نگهدارنده های متحرک در حفظ دندان ها در جای خود موفق تر هستند.

خلاصه

نگهدارنده یا ریتینر دائمی ابزاری است که پس از پایان درمان با بریس ها، دندان ها را در موقعیت خود نگه می دارد. بر خلاف نگهدارنده های متحرک، نگهدارنده های دائمی برای مدت طولانی در دهان باقی می مانند. آنها از یک سیم فلزی تشکیل شده اند که پشت دندان ها قرار می گیرد و تقریباً نامرئی می ششود

بسیاری از متخصصان ارتودنسی معتقدند که نگهدارنده های دائمی مؤثرتر از نگهدارنده های متحرک هستند. افراد مجبور نیستند استفاده از آنها را به خاطر داشته باشند و همچنین از نگهدارنده های متحرک دوام بیشتری دارند.

با این حال، نگهدارنده های دائمی می توانند تمیز کردن دندان ها را دشوارتر کنند و هزینه اولیه بالاتری داشته باشند. به همین دلیل، افراد باید مزایا و معایب دریافت نگهدارنده دائمی را با متخصص ارتودنسی خود در میان بگذارند.