دانستنی هایی در مورد ایمپلنت دندانی – بخش دوم

آیا ایمپلنت های دندانی با شکست مواجه می شوند؟

درصد اندکی از بیمارانی که کاشت ایمپلنت داشته اند معمولاً شکست ایمپلنت خود را تجربه می کنند. تعداد بیمارانی که برای دریافت ایمپلنت های دندانی اقدام می کنند را به خاطر داشته باشید، و نیز درصد بسیار اندکی که تعداد بسیار زیادی را تشکیل می دهند. بنابراین، به منظور درک علل شکست ایمپلنت های دندانی، بهتر است دو نوع اصلی علل شکست ایمپلنت های دندانی که می توانند اتفاق بیفتند را بشناسید که عبارتند از شکست زود هنگام و شکست دیر هنگام ایمپلنت های دندانی. اجازه دهید به هر یک از آنها نگاهی داشته باشیم.

عفونت ایمپلنت دندانی

علل عفونت زود هنگام ایمپلنت های دندانی

شکست های زود هنگام معمولاً ظرف چند ماه نخست پس از کاشت ایمپلنت اتفاق می افتند. در طول این دوره، بیشتر ظرف سه تا چهار ماه نخست، استخوان واقعاً با ایمپلنت جوش نخورده است و به اندازه کافی محکم نشده است. علاوه بر این، ایمپلنت نسبتاً لق است و می تواند خارج نیز شود.

برخی از علل اولیه شکست زود هنگام ایمپلنت های دندانی می توانند نتیجه توانایی بهبود بدن بیمار، بروز عفونت، واکنش های آلرژیک، پس زدن شیء خارجی توسط بدن، آسیب به عصب یا بافت، و نیز در نتیجه فرایندهای حساب نشده در طول کاشت آنها.

عفونت دیر هنگام ایمپلنت های دندانی

همانطور که از نام آنها بر می آید، این اتفاق می تواند در هر زمانی، از یک سال تا 10 سال قبل از آنکه برای ایمپلنت مشکل بوجود بیاید رخ دهد، بنابراین، در صورتی که اگر در طول دو سال نخست نیز اتفاقی رخ دهد، به معنای شکست آن است.

برخی از عللی که موجب بروز این نوع شکست ها می شوند عبارتند از: عفونت هایی مانند پری ایمپلنتایتیس، مشکلات زیبایی همچون شکستگی پیچ ها و ترک خوردن ترمیم روی ایمپلنت، بهداشت ضعیف دهان و دندان ها. عواملی همچون کشیدن سیگار نیز به شکست دیر هنگام ایمپلنت های دندانی مربوط می شوند.

علائم و نشانه های عفونت ایمپلنت دندانی

علل مختلفی می توانند موجب شکست ایمپلنت های دندانی شوند. اما علائم همه آنها از نظر تکنیکی به یکدیگر کاملاً مرتبط هستند. بنابراین، چگونه می توان دانست که ایمپلنت دندانی با شکست مواجه شده است؟

• درد و ناراحتی شدید.
• به نظر می رسد ایمپلنت شل شده و جابجا شده است.
• دشواری در جویدن غذا پس از مدت زمان استاندارد برای مواجه شدن بهبود با شکست.
• تحلیل لثه ها اطراف ایمپلنت های دندانی.
• تورم و التهاب مداوم اطراف ایمپلنت های دندانی.

عفونت ایمپلنت دندانی

روند کاشت ایمپلنت های دندانی

قبل از پرداختن به جزئیات روند کاشت ایمپلنت های دندانی، اجازه دهید ابتدا این اطمینان را به شما بدهیم که روند کاشت ایمپلنت های دندانی به هیچ عنوان دردناک نیست. هر چقدر هم که این فرایند دردناک به نظر برسد، دندانپزشکی که کاشت ایمپلنت های دندانی را انجام می دهد از داروهای بی حس کننده موضعی استفاده می کند که به شما کمک می کند بدون هیچ دردی این فرایند را سپری کنید.

ممکن است برای چند روز نخست احساس درد و ناراحتی داشته باشید اما دندانپزشک می تواند برای شما داروهایی تجویز کند که به تسکین درد کمک می کنند. فرایند دریافت ایمپلنت های دندانی، بسته به بیمارستانی که داخل آن هستید، در واقع می تواند بیش از یک متخصص را دخیل سازد. به همین دلیل است که گام های مختلفی هستند که باید طی شوند. و همه این گام ها نیاز به متخصص دارند.

قبل از آغاز فرایند دریافت ایمپلنت های دندانی، لازم است چند مرحله را طی کنید که عبارتند از:

• معاینات دندانی

آرام باشید. نیاز نیست برای معاینه مدت زمان طولانی روی صندلی بنشینید. این اساساً به این معناست که شما تحت چند فرایند دندانی مانند گرفتن تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و نیز تصاویر سه بعدی از ساختارهای دهان قرار خواهید گرفت.

• مرور سوابق پزشکی

اگر از گذشته هر گونه مدارک و سوابق پزشکی و دندانپزشکی دارید، یا حتی اگر هر گونه عفونت مزمنی دارید، یا اگر در حال حاضر از هر گونه دارویی استفاده می کنید، باید همه اطلاعات را در اختیار جراح ایمپلنت خود قرار دهید. دندانپزشک شما می تواند چند روز قبل از آغاز فرایند برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند تا از بروز هر گونه عفونتی جلوگیری شود.

• طرح درمان

این فرایند شامل مرور همه مراحلی است که در طول روند بهبود سپری خواهید کرد و نیز چگونگی انجام فرایند کاشت ایمپلنت. بعلاوه، بسته به تعداد دندان هایی که جایگزین خواهند شد، داروهای مورد نیاز نیز به شما معرفی خواهند شد.

دریافت ایمپلنت دندانی

پس از سپری کردن همه این مراحل، و چک کردن تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و دیگر اسناد پزشکی، دندانپزشک همه مراحل درمان را توضیح خواهد داد. این فرایند در سه مرحله اصلی اتفاق می افتد:

مرحله نخست

این مرحله شامل جایگذاری پست های ایمپلنت داخل استخوان فک است. برای انجام این فرایند برشی داخل بافت لثه ایجاد می شود تا استخوان زیر آن قابل مشاهده باشد، محلی که قرار است پست ایمپلنت داخل آن قرار بگیرد. داروی بی حس کننده موضعی، از قبل تزریق شده است بنابراین لازم نیست نگران درد آن باشید.

با استفاده از یک دریل دندانپزشکی فضای لازم برای جایگذاری ایمپلنت ایجاد می شود. پس از آن، بافت لثه با بخیه بسته می شود. دو ماه فرصت داده می شود تا بهبود پیدا کند و اجازه داده می شود تا ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد تا سفت و محکم شود.

مرحله دوم

در مرحله دوم، ایمپلنت مجدداً بررسی می شود و اگر بدن واکنش خوبی به آن نشان داده باشد، تأیید می شود. اگر نتایج مثبت باشند، یک اباتمنت (که نوعی پست است) داخل پست ایمپلنت قرار می گیرد. اباتمنت در بالای لثه قرار می گیرد که از آن قالب گرفته می شود، که پس از آن برای ساختن روکش سفارشی یا دندان مصنوعی به آزمایشگاه برده می شود.

عفونت ایمپلنت دندانی

مرحله سوم

وقتی روکش آماده می شود، برای همیشه روی ایمپلنت قرار می گیرد. دندانپزشک اطمینان حاصل می نماید که به طور طبیعی با ساختار دندانی شما تناسب دارد.

در مقاله بعد دیگر اطلاعات لازم در خصوص ایمپلنت های دندانی را ارائه خواهیم داد.