زمان مناسب برای آغاز درمان آپنه خواب

آپنه خواب یک اختلال خواب بالقوه جدی است که در آن تنفس به طور مکرر متوقف و شروع می شود. اگر با صدای بلند خروپف می کنید و حتی بعد از یک خواب کامل شبانه احساس خستگی می کنید، ممکن است دچار آپنه خواب باشید.

انواع اصلی آپنه خواب عبارتند از:

• آپنه انسدادی خواب (OSA)، که شایع ترین شکل آپنه است، زمانی رخ می دهد که عضلات گلو شل می شوند و جریان هوا به داخل ریه ها را مسدود می کنند.
• آپنه خواب مرکزی (CSA)، زمانی رخ می دهد که مغز سیگنال های مناسبی را به عضلات کنترل کننده تنفس ارسال نمی کند.
• درمان اورژانسی آپنه خواب مرکزی، همچنین تحت عنوان آپنه پیچیده خواب شناخته می شود، که زمانی رخ می دهد که فرد به OSA مبتلا باشد- با یک مطالعه خواب تشخیص داده شد- که هنگام دریافت درمان برای OSA به CSA تبدیل می شود.

اگر فکر می کنید ممکن است آپنه خواب داشته باشید، به پزشک خود مراجعه کنید. درمان می تواند علائم شما را کاهش دهد و ممکن است به جلوگیری از بروز مشکلات قلبی و سایر عوارض کمک کند.

علائم و نشانه های آپنه خواب

علائم آپنه انسدادی و آپنه مرکزی خواب با یکدیگر همپوشانی دارند و گاهی اوقات باعث می شوند تشخیص نوع آپنه شما دشوار شود. شایع ترین علائم آپنه انسدادی و مرکزی خواب عبارتند از:

• خروپف بلند.
• دوره هایی که در آنها تنفس شما در طول خواب متوقف می شود- که توسط شخص دیگری گزارش می شود.
• نفس نفس زدن در هنگام خواب.
• بیدار شدن با دهان خشک.
• سر درد صبحگاهی.
• مشکل در خواب ماندن که به عنوان بی خوابی شناخته می شود.
• خواب آلودگی بیش از حد در طول روز که تحت عنوان پرخوابی شناخته می شود.
• مشکل در توجه در هنگام بیداری.
• تحریک پذیری.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

خروپف با صدای بلند می تواند نشان دهنده یک مشکل بالقوه جدی باشد، اما همه افرادی که آپنه خواب دارند خروپف نمی کنند. اگر علائم آپنه خواب را دارید با پزشک معالج خود صحبت کنید. از پزشک معالج خود در مورد هر مشکل خوابی که شما را خسته، خواب آلود و تحریک پذیر می کند، سؤال کنید.

علل بروز آپنه خواب

آپنه انسدادی خواب

این نوع آپنه خواب زمانی اتفاق می افتد که عضلات پشت گلو شل شوند. این عضلات از کام نرم حمایت می کنند، قطعه بافت مثلثی شکلی که از نرم کام آویزان است و به عنوان یوولا، لوزه ها، دیواره های جانبی گلو و زبان شناخته می شود.

هنگامی که عضلات شل می شوند، راه هوایی شما با نفس کشیدن رو به داخل شما، باریک یا بسته می شود. شما نمی توانید هوای کافی دریافت کنید، که می تواند سطح اکسیژن خون شما را کاهش دهد. مغز شما حس می کند که نمی توانید نفس بکشید، و برای مدت کوتاهی شما را بیدار می کند تا بتوانید راه هوایی خود را دوباره باز کنید. این بیداری معمولا آنقدر کوتاه است که شما آن را به خاطر نمی آورید.

ممکن است خروپف کنید، خفه شوید یا ناگهان نفس بکشید. این الگو در تمام طول شب، در هر ساعت می تواند 5 تا 30 مرتبه یا بیشتر تکرار شود. این امر رسیدن به مراحل عمیق و آرام خواب را دشوار می کند.

آپنه خواب مرکزی

این شکل کمتر شایع آپنه خواب زمانی رخ می دهد که مغز شما قادر به ارسال سیگنال به عضلات تنفسی شما نیست. به این معنا که برای مدت کوتاهی هیچ تلاشی برای نفس کشیدن نمی کنید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا به سختی به خواب بروید یا در خواب بمانید.

عوامل خطر آپنه خواب

آپنه خواب می تواند هر کسی، حتی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. اما برخی عوامل وجود دارند که می توانند خطر شما را افزایش می دهند.

آپنه انسدادی خواب

عواملی که خطر ابتلا به این نوع آپنه خواب را افزایش می دهند عبارتند از:

• اضافه وزن. چاقی خطر ابتلا به OSA را تا حد زیادی افزایش می دهد. رسوبات چربی در اطراف راه هوایی فوقانی می تواند مانع تنفس شما شود.
• دور گردن. افرادی که گردن قطورتری دارند ممکن است راه های هوایی باریک تری داشته باشند.
• باریک بودن راه هوایی. ممکن است گلوی شما به صورت ارثی باریک باشد. لوزه ها یا آدنوئیدها نیز، بویژه در کودکان، می توانند بزرگ شده و راه هوایی را مسدود کنند.
• مرد بودن. مردان 2 تا 3 برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به آپنه خواب قرار دارند. با این حال، زنان اگر اضافه وزن داشته باشند یا یائسگی را پشت سر گذاشته باشند، خطر ابتلا در آنها افزایش می یابد.
• بزرگتر بودن. آپنه خواب به طور قابل توجهی بیشتر در افراد مسن رخ می دهد.
• سابقه خانوادگی. داشتن اعضای خانواده مبتلا به آپنه خواب ممکن است خطر ابتلای شما را افزایش دهد.
• استفاده از الکل، مسکن یا آرام بخش. این مواد عضلات گلو را شل می کنند که می توانند آپنه انسدادی خواب را بدتر کنند.
• سیگار کشیدن. احتمال ابتلا به آپنه انسدادی خواب در افراد سیگاری سه برابر بیشتر از افرادی است که هرگز سیگار نکشیده اند. سیگار کشیدن می تواند میزان التهاب و احتباس مایعات را در راه های هوایی فوقانی افزایش دهد.
• گرفتگی بینی. اگر در تنفس از راه بینی مشکل دارید- خواه به دلیل یک مشکل آناتومیکی یا آلرژی ها- احتمال ابتلای شما به آپنه انسدادی خواب بیشتر است.
• شرایط پزشکی. نارسایی احتقانی قلب، فشار خون بالا و دیابت نوع 2 برخی از شرایطی هستند که ممکن است خطر آپنه انسدادی خواب را افزایش دهند. سندرم تخمدان پلی کیستیک، اختلالات هورمونی، سکته قبلی و بیماری های ریوی مزمن مانند آسم نیز می توانند خطر را افزایش دهند.

آپنه خواب مرکزی

عوامل خطر برای این نوع آپنه خواب عبارتند از:

• بزرگتر بودن. افراد میانسال و افراد مسن بیشتر در معرض خطر آپنه مرکزی خواب قرار دارند.
• مرد بودن. آپنه خواب مرکزی در مردان بیشتر از زنان شایع است.
• اختلالات قلبی. ابتلا به نارسایی احتقانی قلب خطر را افزایش می دهد.
• استفاده از داروهای مخدر مسکن درد. داروهای مخدر، بویژه داروهای طولانی اثر مانند متادون، خطر آپنه مرکزی خواب را افزایش می دهند.
• سکته. داشتن سکته مغزی خطر آپنه مرکزی خواب را افزایش می دهد.

عوارض جانبی آپنه خواب

آپنه خواب یک وضعیت پزشکی جدی است.

عواری OSA می توانند شامل موارد زیر باشند:

• خستگی در طول روز. بیداری های مکرر همراه با آپنه خواب، خواب معمولی و ترمیمی را غیرممکن می سازند، و به نوبه خود باعث خواب آلودگی، خستگی و تحریک پذیری شدید در طول روز می شوند.

ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشید و در محل کار، هنگام تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروید. افراد مبتلا به آپنه خواب در معرض خطر تصادفات وسایل نقلیه موتوری و محل کار قرار دارند.

همچنین ممکن است تند مزاج، بد خلق یا افسرده شوند. کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند یا مشکلات رفتاری داشته باشند.

• فشار خون بالا یا مشکلات قلبی. افت ناگهانی سطوح اکسیژن خون که در طول OSA رخ می دهد، باعث بالا رفتن فشار خون می شود و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. داشتن OSA خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد.

OSA همچنین ممکن است خطر حملات مکرر قلبی، سکته مغزی و ضربان قلب نامنظم مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد. اگر بیماری قلبی دارید، دوره های متعدد کاهش اکسیژن خون (هیپوکسی یا هیپوکسمی) می توانند منجر به بروز مرگ ناگهانی در اثر ضربان قلب نامنظم شوند.

• دیابت نوع 2. ابتلا به آپنه خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.
• سندرم متابولیک. این اختلال که شامل فشار خون بالا، سطوح غیرطبیعی کلسترول، قند خون بالا و افزایش دور کمر است، با خطر بالاتر بیماری قلبی ارتباط دارد.
• عوارض همراه با داروها و جراحی. آپنه انسدادی خواب همچنین برای برخی داروها و بیهوشی عمومی نگران کننده است. افراد مبتلا به آپنه خواب ممکن است بعد از جراحی های بزرگ دچار عوارض بیشتری شوند، زیرا مستعد مشکلات تنفسی هستند، بخصوص زمانی که تحت آرام بخش هستند و به پشت دراز می کشند.

قبل از انجام عمل جراحی، در مورد آپنه خواب خود و نحوه درمان آن به پزشک خود اطلاعات بدهید.

• مشکلات کبدی. افراد مبتلا به آپنه خواب بیشتر احتمال دارد که در آزمایشات عملکرد کبد خود نتایج نامنظم داشته باشند و کبد آنها به احتمال زیاد علائم زخم را نشان می دهد که به عنوان بیماری کبد چرب غیر الکلی شناخته می شود.
• فرد نزدیک به بیمار محروم از خواب. خروپف بلند می تواند هر کسی را که در نزدیکی فرد بیمار می خوابد را از استراحت خوب باز دارد. معمولاً شریک زندگی مجبور است به اتاق دیگری یا حتی طبقه دیگری از خانه برود تا بتواند بخوابد.

عوارض CSA می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خستگی. بیداری مکرر همراه با آپنه خواب، خواب معمولی و ترمیمی را غیر ممکن می کند. افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی اغلب دارای خستگی شدید، خواب آلودگی در طول روز و تحریک پذیری هستند.

ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشند و در محل کار، تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروند.

• مشکلات قلبی عروقی. افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه مرکزی خواب رخ می دهد می تواند روی سلامت قلب تأثیر منفی بگذارد.

اگر بیماری قلبی زمینه ای وجود داشته باشد، این اپیزودهای مکرر کاهش اکسیژن خون- که تحت عنوان هیپوکسی یا هیپوکسمی شناخته می شود- پیش آگهی را بدتر می کند و خطر ریتم های نامنظم قلب را افزایش می دهد.

تشخیص

پزشک معالج شما ممکن است ارزیابی را بر اساس علائم و سابقه خواب شما انجام دهد، که در صورت امکان می توانید با کمک شخصی که نزدیک به شما می خوابد یا خانواده شما مشترک است، ارزیابی کند.

احتمالاً به یک مرکز اختلال خواب ارجاع داده می شوید. در آنجا، یک متخصص خواب می تواند به شما کمک کند نیاز خود را برای ارزیابی بیشتر تعیین کنید.

ارزیابی اغلب شامل نظارت یک شبه روی تنفس و سایر عملکردهای بدن در طول آزمایش خواب در یک مرکز خواب است. تست خواب در منزل نیز ممکن است گزینه دیگر باشد. آزمایش هایی برای تشخیص آپنه خواب عبارتند از:

• پلی سومنوگرافی شبانه. در طول این آزمایش، شما به تجهیزاتی متصل هستید که فعالیت قلب، ریه و مغز، الگوهای تنفس، حرکات دست و پا و سطح اکسیژن خون را هنگام خواب کنترل می کنند.
• تست خواب خانگی. پزشک معالج شما ممکن است آزمایش های ساده شده ای را برای تشخیص آپنه خواب در خانه به شما ارائه دهد. این تست ها معمولا ضربان قلب، سطح اکسیژن خون، جریان هوا و الگوهای تنفسی شما را اندازه گیری می کنند. در صورت مشکوک شدن به آپنه خواب مرکزی، پزشک معالج شما به احتمال زیاد پلی سومنوگرافی را در یک مرکز تست خواب به جای تست خواب خانگی توصیه می کند.

اگر نتایج معمولی نباشند، ممکن است پزشک معالج شما بتواند بدون انجام آزمایشات بیشتر، یک درمان تجویز کند. گاهی اوقات دستگاه های مانیتورینگ قابل حمل قادر به تشخیص آپنه خواب نیستند. بنابراین، پزشک معالج شما ممکن است همچنان پلی سومنوگرافی را توصیه کند، حتی اگر اولین نتایج شما در محدوده استاندارد باشد.

اگر آپنه انسدادی خواب دارید، ممکن است پزشک شما را به متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد تا انسداد بینی یا گلو را رد کند. ارزیابی توسط یک متخصص قلب، یا یک دکتر متخصص در سیستم عصبی، به نام متخصص مغز و اعصاب، ممکن است برای بررسی علل آپنه مرکزی خواب ضروری باشد.

درمان های آپنه انسدادی خواب

ماسک فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP)

برای موارد خفیف تر آپنه خواب، پزشک معالج شما ممکن است فقط تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن یا ترک سیگار را توصیه کند. ممکن است لازم باشد موقعیتی که در آن می خوابید را تغییر دهید. اگر آلرژی بینی دارید، پزشک ممکن است درمان آلرژی را به شما توصیه کند.

اگر این اقدامات علائم شما را بهبود نمی بخشند یا اگر آپنه شما متوسط ​​تا شدید است، تعدادی درمان دیگر در دسترس هستند.

دستگاه های خاصی می توانند به باز کردن راه هوایی مسدود شده کمک کنند. در موارد دیگر، ممکن است جراحی لازم باشد.

درمان های OSA

• فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP). اگر آپنه خواب انسدادی متوسط ​​تا شدید دارید، ممکن است از استفاده از دستگاهی که فشار هوا را از طریق ماسک در هنگام خواب ارسال می کند، بهره مند شوید. با CPAP (SEE-pap) فشار هوا تا حدودی بیشتر از فشار هوای اطراف است و آنقدر کافی است که مجاری تنفسی فوقانی شما را باز نگه دارد و از آپنه و خروپف جلوگیری کند.

گرچه CPAP متداول ترین و قابل اعتمادترین روش برای درمان آپنه خواب است، اما برخی افراد آن را دست و پا گیر یا ناراحت کننده می دانند. برخی از افراد از استفاده از CPAP منصرف می شوند. اما با تمرین، اکثر افراد یاد می گیرند که کشش تسمه های روی ماسک را تنظیم کنند تا تناسب راحت و مطمئنی بدست آورند.

شاید لازم باشد بیشتر از یک نوع ماسک را امتحان کنید تا ماسکی راحت پیدا کنید. اگر مشکلی دارید استفاده از دستگاه CPAP را متوقف نکنید. با پزشک معالج خود مشورت کنید تا ببینید چه تغییراتی می تواند برای افزایش راحتی شما ایجاد شود.

علاوه بر این، اگر همچنان خروپف می کنید یا علیرغم انجام درمان مجدداً خروپف شما شروع می شود، با پزشک معالج خود تماس بگیرید. اگر وزن شما تغییر کند، ممکن است تنظیمات فشار دستگاه CPAP به تغییر نیاز داشته باشند.

• سایر دستگاه های فشار راه هوایی. اگر استفاده از دستگاه CPAP همچنان برای شما مشکل ساز است، ممکن است بتوانید از نوع دیگری از دستگاه فشار راه هوایی استفاده کنید که به طور خودکار فشار را هنگام خواب تنظیم می کند. (CPAP خودکار). واحدهایی که فشار مثبت راه هوایی دو سطحی (BAPA) را تأمین می کنند نیز در دسترس هستند. اینها فشار بیشتری را هنگام دم و فشار کمتری را هنگام بازدم ایجاد می کنند.
• ابزارهای دهانی. گزینه دیگر استفاده از یک ابزار دهانی است که برای باز نگه داشتن گلوی شما طراحی شده است. CPAP نسبت به دستگاه های دهانی مؤثرتر است، اما استفاده از دستگاه های دهانی ممکن است آسان تر باشد. برخی برای باز نگهداشتن گلو با جلو بردن فک شما طراحی شده اند که گاهی اوقات می توانند خروپف و آپنه انسدادی خفیف خواب را تسکین دهند.

تعدادی ابزار دندانپزشکی در دسترس هستند. ممکن است لازم باشد قبل از پیدا کردن ابزاری که برای شما مناسب است، ابزارهای مختلفی را امتحان کنید.

هنگامی که تناسب مناسب را پیدا کردید، در طول سال اول و سپس به طور منظم پس از آن باید به طور مکرر با دندانپزشک خود پیگیری کنید تا مطمئن شوید که تناسب آن هنوز خوب است و علائم شما را دوباره ارزیابی کند.

احتمالاً آگهی های تلویزیونی درباره درمان های مختلف آپنه خواب را می خوانید، می شنوید یا می بینید. قبل از اینکه هر درمانی را امتحان کنید، با پزشک خود در مورد آن صحبت کنید.

جراحی برای OSA

جراحی ممکن است یک گزینه برای افراد مبتلا به OSA باشد، اما معمولاً صرفاً بعد از شکست سایر درمان ها. به طور کلی، قبل از در نظر گرفتن جراحی، حداقل یک آزمایش سه ماهه از سایر گزینه های درمانی پیشنهاد می شود. با این حال، برای تعداد اندکی از افراد با مشکلات خاص ساختار فک، جراحی اولین گزینه خوب است.

گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• برداشتن بافت. طی این فرایند (uvulopalatopharyngoplasty)، جراح بافت پشت دهان و بالای گلو را برمی دارد. لوزه ها و آدنوئیدهای شما نیز معمولاً برداشته می شوند.

این نوع جراحی ممکن است در جلوگیری از لرزش ساختارهای گلو و ایجاد خروپف موفقیت آمیز باشد. این روش کمتر از CPAP مؤثر است و به عنوان یک درمان قابل اعتماد برای آپنه انسدادی خواب در نظر گرفته نمی شود.

برداشتن بافت های پشت گلو با انرژی فرکانس رادیویی (فرسایش فرکانس رادیویی) ممکن است گزینه ای برای افرادی باشد که نمی توانند CPAP یا دستگاه های دهانی را تحمل کنند.

• کوچک کردن بافت. گزینه دیگر کوچک کردن بافت پشت دهان و پشت گلو با استفاده از فرسایش فرکانس رادیویی است. این روش ممکن است برای آپنه خواب خفیف تا متوسط ​​استفاده شود. یک مطالعه نشان داد که این کار اثراتی مشابه برداشت بافت دارد، اما خطرات جراحی آن کمتر هستند.
• تغییر موقعیت فک. در این فرایند، فک از باقی مانده استخوان های صورت به سمت جلو حرکت داده می شود. این امر باعث بزرگ شدن فضای پشت زبان و نرم کام می شود و احتمال انسداد را کمتر می کند. این فرایند به عنوان جلو بردن فک بالا شناخته می شود.
• ایمپلنت ها. میله های نرم، که معمولاً از پلی استر یا پلاستیک ساخته می شوند، پس از بی حس کردن با یک بی حس کننده موضعی، با جراحی در نرم کام کاشته می شوند. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه ایمپلنت ها چقدر خوب عمل می کنند نیاز هستند.
• تحریک اعصاب. این فرایند به جراحی برای قرار دادن یک محرک برای عصبی نیاز دارد که حرکت زبان را کنترل می کند (عصب هیپوگلاس). افزایش تحریک به نگه داشتن زبان در موقعیتی کمک می کند که راه هوایی را باز نگه می دارد. تحقیقات بیشتری نیاز است.
• ایجاد یک گذرگاه هوایی جدید، به نام تراکئوستومی. اگر سایر درمان ها با شکست مواجه شده باشند و دچار آپنه خواب شدید و تهدید کننده زندگی هستید، ممکن است به این شکل از جراحی نیاز داشته باشید. در این روش، جراح شما یک سوراخ در گردن شما ایجاد می کند و یک لوله فلزی یا پلاستیکی را وارد می کند که از طریق آن نفس می کشید.

در طول روز دهانه را پوشیده نگه می دارید. اما در شب شما آن را باز می کنید تا هوا از ریه های شما عبور کند و از آن عبور کند و از مجرای مسدود شده هوا در گلو عبور کند.

سایر انواع جراحی ممکن است به کاهش خروپف کمک کنند، و با پاک کردن یا بزرگ کردن مجاری هوا، با درمان آپنه خواب ارتباط داشته باشند:

• جراحی برای برداشتن لوزه های بزرگ یا آدنوئید.
• جراحی کاهش وزن که تحت عنوان جراحی چاقی نیز شناخته می شود.

درمان های CSA

• درمان مشکلات پزشکی مرتبط. علل احتمالی آپنه خواب مرکزی شامل اختلالات قلبی یا عصبی عضلانی هستند و درمان آن شرایط ممکن است کمک کننده باشد. سایر روش های درمانی که ممکن است برای CSA استفاده شوند عبارتند از اکسیژن مکمل، CPAP، BPAP و تهویه سروو تطبیقی (ASV).
• تغییر داروها. ممکن است دارویی، مانند استازولامید، برای شما تجویز شود که به مدیریت تنفس شما کمک کند. اگر داروها CSA شما را بدتر می کنند، مانند مواد مخدر، پزشک معالج شما ممکن است داروهای شما را تغییر دهد.
• اکسیژن مکمل. اگر آپنه مرکزی خواب دارید، استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است کمک کند. انواع مختلفی از اکسیژن با ابزارهایی برای رساندن اکسیژن به ریه های شما در دسترس هستند.
• تهویه سروو تطبیقی (ASV). این دستگاه جریان هوا که اخیراً تأیید شده است، الگوی تنفس معمولی شما را یاد می گیرد و اطلاعات را در رایانه داخلی ذخیره می کند. بعد از اینکه به خواب می روید، دستگاه از فشار برای تنظیم الگوی تنفس شما و جلوگیری از مکث در تنفس شما استفاده می کند.

ASV ممکن است یک گزینه برای برخی از افراد مبتلا به آپنه اورژانس مرکزی خواب باشد. با این حال، ممکن است برای افرادی که آپنه خواب مرکزی غالب و نارسایی قلبی پیشرفته دارند، انتخاب خوبی نباشد. ASV برای افرادی که نارسایی قلبی شدید دارند توصیه نمی شود.

بسیاری از گزینه های ماسک CPAP موجود هستند.

ماسک ها و هدگیرهای فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) در سبک ها و اندازه های مختلف برای درمان راحت آپنه خواب شما ارائه می شوند. هر کسی نیازها، ترجیحات و شکل صورت متفاوتی دارد، و گاهی اوقات لازم است قبل از اینکه بهترین ماسک را پیدا کنید، مدل های مختلف ماسک را امتحان کنید.

اندازه ها ممکن است در مدل ها و مارک های مختلف ماسک ها متفاوت باشند. ممکن است لازم باشد چندین سبک و اندازه را امتحان کنید تا بهترین ترکیب راحتی و کارایی را پیدا کنید.

به عنوان مثال، اگر گزینه ای را انتخاب کنید که در یک مدل کوچک است، الزاماً به این معنا نیست که شما در نمونه های متفاوت دیگر نیز به یک مدل کوچک نیاز خواهید داشت. اندازه مناسب برای راحتی و عملکرد ماسک بسیار مهم است.

آیا درمان ارتودنسی می تواند به آپنه خواب کمک کند؟

به طور خلاصه آری. گرچه ارتودنتیست ها نمی توانند آپنه انسدادی خواب را به تنهایی تشخیص داده و درمان کنند، اما ممکن است اولین متخصصان پزشکی باشند که علائم را در بزرگسالان و کودکان تشخیص می دهند.

ارتودنتیست شما در موقعیت مناسبی قرار دارد تا ارزیابی غربالگری آپنه انسدادی خواب را انجام دهد و بیماران در معرض خطر را برای ارزیابی تشخیصی ارجاع دهد. اگر توسط پزشک شما مناسب تشخیص داده شود، ارتودنتیست شما ممکن است با تیم پزشکی شما برای کمک به مدیریت بیماری همکاری نزدیک داشته باشد.

در مواردی که پزشک معتقد است که بیمار می تواند با تغییر موقعیت دندان ها و ساختارهای نگهدارنده درمان شود، متخصص ارتودنسی واجد شرایط ترین متخصص برای ارائه این درمان است. در موارد دیگر، متخصص ارتودنسی ممکن است از ابزارهای مخصوصی برای بیماران در طول شب استفاده کند که فک را در موقعیت مطلوب نگه می دارند.

برای سایر بیماران، جراحی از جمله جراحی بینی و یا کام با یا بدون جراحی فک پایین (مندیبل)، جلو آوردن ژنیوگلوسوس (زبان- چانه) و تعلیق هیوئید (اصلاح استخوان و عضلات پشتیبان کف دهان) ممکن است در نظر گرفته شوند. سایر جراحی های بافت نرم ممکن است پیشنهاد شوند که لوزه ها، آدنوئیدها، فرنوم (بافت متصل به استخوان) و زبان را شامل می شود. برخی از تحریکات عصبی به اختلال تون عضلانی در آپنه انسدادی خواب می پردازند و ممکن است در برخی از بیماران نیز مورد توجه قرار گیرد.

تغییر سبک زندگی و درمان های خانگی

در برخی موارد، مراقبت از خود ممکن است راهی برای مقابله با آپنه انسدادی خواب و احتمالاً آپنه خواب مرکزی باشد. این نکات را امتحان کنید:

• کاهش وزن اضافی. حتی یک کاهش وزن جزئی ممکن است به تسکین انقباض گلو کمک کند. در برخی موارد، در صورت بازگشت به وزن سالم، آپنه خواب می تواند برطرف شود، اما در صورت بازیابی وزن، مجدداً می تواند عود کند.
• ورزش. ورزش منظم می تواند به کاهش علائم آپنه انسدادی خواب حتی بدون کاهش وزن کمک کند. سعی کنید در بیشتر روزهای هفته 30 دقیقه فعالیت متوسط، مانند پیاده روی سریع ​​داشته باشید.
• از مصرف الکل و برخی داروها مانند آرام بخش ها و قرص های خواب آور خودداری کنید. اینها ماهیچه های پشت گلو را شل می کنند و در تنفس اختلال ایجاد می کنند.
• به جای اینکه به پشت بخوابید به پهلو یا شکم بخوابید. خوابیدن به پشت می تواند باعث شود زبان و نرم کام در پشت گلو قرار بگیرند و راه هوایی شما را مسدود کنند. برای اینکه هنگام خواب روی پشت خود غلت نزنید، سعی کنید یک توپ تنیس را به پشت لباس خواب خود بچسبانید. دستگاه های تجاری نیز وجود دارند که وقتی در خواب به پشت می چرخید، می لرزند.
• سیگار نکشید. اگر سیگاری هستید، به دنبال منابعی باشید که در ترک سیگار به شما کمک کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات شما

اگر شما یا همسرتان مشکوک به آپنه خواب هستید، با پزشک معالج خود تماس بگیرید. در برخی موارد، ممکن است بلافاصله به یک متخصص خواب ارجاع داده شوید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارند که به شما کمک می کنند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید:

وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را اصلاح کنید یا یک دفترچه خاطرات خواب داشته باشید.

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم شما، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات و زمان شروع آنها نامرتبط به نظر برسند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سابقه خانوادگی اختلال خواب.
• تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی.

پرسش هایی که باید از پزشک خود بپرسید:

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه ببرید تا به شما کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید. از آنجا که همسر شما ممکن است بیشتر از شما از علائم شما آگاه باشد، ممکن است همراهی همسرتان کمک کند.

• برای آپنه خواب، برخی از پرسش هایی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
• محتمل ترین علت علائم من کدامند؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات به آمادگی خاصی نیاز دارند؟
• آیا وضعیت من احتمالاً موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟
• به نظر شما کدام درمان برای من بهتر است؟
• من بیماری دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشور یا مطالب دیگری وجود دارند که بتوانم برای مطالعه دریافت کنم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید:

پزشک معالج شما احتمالاً از شما سؤالاتی می پرسد، از جمله:

• آیا علائم شما مداوم بوده اند یا می آیند و می روند؟
• علائم شما چقدر شدید هستند؟
• همسرتان علائم شما را چگونه توصیف می کند؟
• آیا می دانید در طول خواب تنفس شما قطع می شود؟ اگر چنین است، چند بار در شب؟
• آیا چیزی وجود دارد که با علائم شما ارتباط داشته باشد؟
• آیا چیزی مانند وضعیت خواب یا مصرف الکل علائم شما را بدتر می کند؟
• در این بین چه کاری می توانید انجام دهید؟
• سعی کنید به پهلو بخوابید.
• 4 تا 6 ساعت قبل از خواب از نوشیدن الکل خودداری کنید.
• داروهایی که باعث خواب آلودگی شما می شود مصرف نکنید.
• اگر خواب آلود هستید، از رانندگی اجتناب کنید.

آپنه انسدادی خواب یک اختلال پزشکی است که در صورت عدم درمان می تواند عواقب جدی بسیاری داشته باشد. این اختلال می تواند بزرگسالان و کودکان را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند در هر مقطعی از طول عمر ظاهر شود. متخصص ارتودنسی شما می تواند به شما کمک کند تا با مراجعه به پزشک خود تعیین کنید که آیا درمان برای شما مفید است یا خیر.