راهکارهایی برای اصلاح دندان های کوچک

دندان ها در اندازه های مختلفی هستند. شما ممکن است دندان های کوچک تر از حد معمول داشته باشید که معمولاً تحت عنوان میکرودنشیا microdontia شناخته می شوند، یا دندان های بزرگ تر از حد متوسط که تحت عنوان ماکرودنشیا macrodontia شناخته می شود. اصطلاح پزشکی برای دندان هایی که به طور غیرعادی کوچک به نظر می رسند، میکرودنشیا است، اما برخی از افراد تحت عنوان دندان های کوتاه به آنها اشاره می کنند. داشتن یک یا دو دندان کوچک تر از حد معمول شایع است. در شرایط نادر، در یک فرد ممکن است همه دندان ها میکرودنشیا باشند که معمولاً به شرایط ژنتیکی مرتبط است. انواع مختلفی از میکرودنشیا وجود دارند:

• تعمیم واقعی
• تعمیم نسبی
• موضعی (کانونی)

تعمیم واقعی نادرترین نوع میکرودنشیا است. این در افراد مبتلا به کوتولگی (کوچک بودن غیر طبیعی) هیپوفیز رخ می دهد که منجر به رویش دندان هایی می شود که پیوسته کوچکتر هستند. میکرودنشی تعمیم نسبی در افرادی رخ می دهد که فک های آنها جلو آمده یا نسبتاً بزرگتر است. فک بزرگ باعث می شود که دندان ها کوچک به نظر برسند، حتی اگر کوچک نباشند. مشخصه ویژه میکرودونشی کانونی یا موضعی وجود یک دندان کوچکتر از حد معمول است. این شایع ترین شکل میکرودنشیا است. این بیماری عمدتاً دندان های فک بالا، و عمدتاً دندان های پیشین لترال فک بالا را تحت تأثیر قرار می دهد. این شرایط همچنین می تواند دندان های عقل یا آسیاب سوم را تحت تأثیر قرار دهد و آنها را کوچک تر از دندان های مولر دیگر نشان دهد. اصلاح آن با روش های مختلفی امکان پذیر است، اما ابتدا اجازه دهید در مورد میکرودونشیا اطلاعات بیشتری کسب کنیم.

چه چیزی باعث بروز میکرودنشیا می شود؟

در موارد نادر، سندرم ژنتیکی علت زمینه ای کوچک بودن دندان ها است. با این حال، اکثر افراد یک مورد متفاوت از میکرودنشیا دارند. در اکثر موارد، کوچک بودن دندان ها ناشی از عوامل محیطی و ارثی است. شرایط مرتبط با میکرودونشیا عبارتند از:

کوتولگی هیپوفیز Pituitary Dwarfism

کوتولگی هیپوفیز یکی از انواع کوتولگی است. این وضعیت اغلب باعث میکرودنشی تعمیم یافته می شود. دندان های افراد مبتلا به کوتولگی هیپوفیز به طور یکنواخت کوچک تر از اندازه متوسط دندان ها به نظر می رسند.

پرتودرمانی یا شیمی درمانی

در صورتی که یک کودک قبل از شش سالگی تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی قرار بگیرد، می تواند رشد دندان های او را تحت تأثیر قرار دهد، در نتیجه دندان ها کوچک تر خواهند شد.

شکاف لب یا کام

در یک نوزاد اگر در دوران بارداری دهان یا لب ها به درستی شکل نگرفته باشند، شکاف لب یا کام وجود خواهد داشت. یک نوزاد ممکن است شکاف لب، شکاف کام یا هر دو را داشته باشد. بسیاری از کودکان دچار ناهنجاری های دندانی در ناحیه شکاف می شوند. معمولاً بروز میکرودونشیا در ناحیه شکاف شایع است.

سندرم داون Down Syndrome

بسیاری از محققان اشاره می کنند که ناهنجاری های دندانی در کودکان مبتلا به سندرم داون شایع هستند. در افراد مبتلا به سندرم داون، دیدن یک لبخند با دندان های میخی شکل یا دندان های کوچک متداول است.

کم خونی فانکونی Fanconi Anemia

اگر فردی به کم خونی فانکونی مبتلا باشد، مغز استخوان او خون کافی تولید نمی کند که منجر به خستگی می شود. این افراد ممکن است دارای ناهنجاری های فیزیکی مانند اختلال در عملکرد دندان ها باشند که منجر به کوچک شدن دندان ها می شود.

دیسپلازی اکتودرمال Ectodermal Dysplasias

این گروه از شرایط ژنتیکی، شکل گیری مو، ناخن، پوست، و گاهی اوقات دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد. فرد مبتلا به این بیماری ممکن است دندان های کوچک تری داشته باشد که معمولاً مخروطی شکل هستند. بعلاوه، برخی از دندان های آنها ممکن است وجود نداشته باشند.

سندرم ویلیام William’s Syndrome

سندرم ویلیام یک بیماری ژنتیکی نادر است. این وضعیت، رشد مشخصه های صورت را تحت تأثیر قرار می دهد. این می تواند منجر به بروز ویژگی هایی مانند دهان گشاد و دندان هایی با فاصله زیاد شود. این وضعیت همچنین می تواند باعث ایجاد ناهنجاری های دیگری مانند اختلالات یادگیری و مشکلات قلبی و خونی شود.

سندرم روتموند تامپسون Rothmund-Thompson Syndrome

این وضعیت به صورت قرمزی روی صورت نوزاد ظاهر می شود، و سپس به نواحی دیگر سرایت می کند. این شرایط می تواند باعث نازک شدن پوست، رشد کند و کم پشت شدن موها شود. سندرم روتموند تامپسون همچنین می تواند منجر به بروز ناهنجاری های اسکلتی و ناهنجاری های دندانی شود.

سندرم هالرمن استریف Hallerman-Streiff Syndrome

این سندرم تحت عنوان سندرم چشم- فک پایین- صورت نیز شناخته می شود. این سندرم باعث بروز ناهنجاری های صورت و جمجمه می شود. افراد مبتلا به این سندرم اغلب دارای فک پایین کوچک و سر کوتاه و پهن هستند. همچنین اغلب دندان های آنها کوچک هستند.

سندرم دهان- صورت- دیجیتال Oral-Facial-Digital Syndrome

این سندرم یک اختلال ژنتیکی است که تحت عنوان Sugarman نیز شناخته می شود. این سندرم می تواند باعث بدشکلی دهان شود، منجر به کوچک شدن دندان ها شود.

دیگر شرایط ژنتیکی که می توانند باعث کوچک شدن دندان ها شوند عبارتند از:

• سندرم گورلین چادری ماس Gorlin-Chaudry-Moss syndrome
• ناشنوایی مادرزادی با LAMM

افراد بزرگسالی که دندان های کوچکی دارند، ممکن است به سندرم های دیگری مانند هیپودنشیا مبتلا باشند که مشخصه بارز آن داشتن دندان های کمتر از حد طبیعی است.

آیا دندان های کوچک جذاب نیستند؟

دندان هایی که به صورت غیرعادی کوچک هستند ممکن است به درستی روی یکدیگر قرار نگیرند و ممکن است شکاف های زیادی بین آنها به جا بماند. دندان های کوچک فقط روی زیبایی تاثیر نمی گذارند؛ اگر دندان های کوچکی دارید، بیشتر در معرض خطر ساییدگی و فرسایش ناشی از برخورد دندان های دیگر خواهید بود. همچنین غذا به راحتی بین دندان ها گیر خواهد کرد. در بیشتر موارد، میکرودنشیای موضعی ممکن است به درمان نیاز نداشته باشد. با این حال، اگر متوجه هر گونه آسیب به دندان های خود یا درد در فک خود شدید، باید با دندانپزشک خود ملاقاتی داشته باشید. دندانپزشک دندان های شما را معاینه خواهد کرد و مشخص خواهد کرد که آیا درمان لازم است یا خیر.

چگونه دندان های کوچک را اصلاح کنیم؟

چه نگرانی شما زیبایی باشد، چه می خواهید لبخند خود را بهبود دهید، چه مشکل پزشکی داشت باشید، که به موجب آن کوچک بودن دندان ها روی سلامت دهان شما تأثیر بگذارد، چندین گزینه درمانی برای دندان های کوچک وجود دارند. گزینه ها عبارتند از ونیرهای دندانی، روکش ها، کامپوزیت یا باندینگ دندان. طی چند دهه گذشته، پیشرفت چشمگیری در زمینه ارتودنسی صورت گرفته است. این درمان اگر به درستی انجام نشود، می تواند نتایج ضعیفی به همراه داشته باشد که از داشتن لبخندی با دندان های کوچک ناخوشایندتر خواهد بود.

باندینگ کامپوزیت

بسیاری از افراد باندینگ را راهی ارزان تر برای اصلاح دندان های نازیبا می دانند. بسیاری از دندانپزشکان زیبایی باعث شده اند این گونه به نظر برسد که باندینگ نسبت به روکش های پرسلن در سطح پایین تری قرار دارد و این تصویر بدی به کامپوزیت ها داده است. اگر کامپوزیت باندینگ نتایج مورد انتظار را ارائه ندهد، معمولاً به دلیل عدم آموزش، سیستم های معیوب و اصول نامناسب مهندسی کامپوزیت است. امروزه برندها و ترفندهای بسیار مدرنی در دسترس دندانپزشکان قرار دارند که با در اختیار داشتن آنها می توانند طبیعی ترین نتایج را خلق کنند.

روش باندینگ کامپوزیت اگر به درستی انجام شود، می تواند با ونیرهای پرسلن برابری کند. این راهکار بویژه بعد از ارتودنسی، برای بیماران جوانان دارای سندرم دندان های کوچک مناسب است.

روکش های دندانی

روکش دندان کلاهکی است که تمام سطوح دندان، چه جلو و چه پشت، را پوشش می دهد. برای نصب روکش روی دندان، باید مقدار زیادی از ساختار دندان برداشته شود. این امر باعث می شود تا نصب روکش های دندانی یک روش غیرقابل بازگشت باشد. با این حال، اینکه آیا نیاز است دندانپزشک تراش دندان را انجام دهد یا نه، به اندازه دندان بستگی خواهد داشت.

روکش نمی تواند دچار پوسیدگی و حفره های دندانی شود، اما ساختار زیرین دندان همچنان می تواند این مشکلات را تجربه کند. پوسیدگی دندان می تواند از لبه روکش دندان شروع شود و به زیر آن پیشرفت کند. روکش های دندانی اغلب مانع عکس برداری با اشعه ایکس می شوند و می توانند مانع دیدن آنچه در زیر آنها در حال رخ است شوند.

با روکش های دندانی، شما در معرض خطر شکستگی ناگهانی قرار دارید، که به موجب آن روکش دندان و ساختار زیرین دندان در خط لثه می شکنند. اگر این اتفاق رخ دهد و شما ساختار کافی دندانی نداشته باشید، تنها گزینه شما کشیدن دندان و جایگزینی آن با بریج یا ایمپلنت دندان خواهد بود. برخی روکش ها وجود دارند که دندان های کوچک را بزرگ تر می کنند، اما ساختار دندان های شما را نیز تقویت می کنند.

ونیرهای دندان

ونیرهای دندانی از مواد رزین کامپوزیت یا پرسلن ساخته می شوند. دندانپزشکان ونیرها را روی سطح جلوی دندان های بیماران می چسبانند تا ظاهری بدون لک به آنها بدهند. آنها چیزی کمتر از روکش های دندانی ندارند. در عوض، در مقایسه با روکش های دندانی، محافظه کارانه تر هستند. در حین نصب روکش های دندانی، بخشی از دندان شما باید برداشته شود، فرآیندی که برگشت ناپذیر است. برخی روکش ها در عین محکم بودن آنقدر نازک هستند که برای نصب آنها، ساختار سالم دندان دست نخورده باقی می ماند و این امکان را برای شما فراهم می کند که به نتایج مطلوب بزرگتر شدن دندان ها دست یابید و در عین حال ساختار دندان خود را نیز حفظ کنید.

علل ژنتیکی زمینه ای دندان های کوچک

بسیاری از موارد میکرودنشی تعمیم یافته با عناصر ژنتیکی مرتبط هستند. میکرودنشی تعمیم یافته در افراد بدون سندرم زمینه ای بسیار نادر است. اگر فردی در خانواده شما سابقه هر یک از اختلالات ژنتیکی را دارد که اغلب با دندان های کوچک ارتباط دارد، ممکن است بخواهید به پزشک کودک خود اطلاع دهید. با این حال، اگر فقط یک یا دو دندان کوچک به نظر می رسند، احتمالاً آنها به این شکل رشد کرده اند و هیچ سندرم زمینه ای وجود ندارد.

اگر برخی از ویژگی های صورت فرزندتان بدشکل یا غیر معمول به نظر می رسد، می توانید از پزشک کودک خود بخواهید که آنها را ارزیابی کند. حتی اگر سابقه خانوادگی اختلالات ژنتیکی نداشته باشید، دندانپزشک آزمایشات ژنتیکی را توصیه خواهد کرد تا مشخص نماید آیا کودک به بیماری مبتلا است که به تشخیص و درمان نیاز دارد یا خیر.

در بیشتر موارد، یک دندان کوچک هیچ درد یا مشکلی ایجاد نخواهد کرد. با این حال، اگر در مورد زیبایی دندان های خود یا نحوه قرار گرفتن دندان های خود روی یکدیگر نگران هستید، باید با دندانپزشک تماس بگیرید. دندانپزشک گزینه های مختلفی مانند روکش ها یا ونیرها را برای برطرف کردن مشکل مورد بحث قرار خواهد داد. در برخی موارد، کوچک بودن دندان ها می تواند نشانه یک مشکل اساسی سلامتی باشد که به توجه نیاز دارد. شما باید در مورد تمام علائم یا نشانه های غیرعادی با پزشک صحبت کنید.

راه حلی برای دندان های کوچک

اگر شما یا فرزندتان دندان های کوچکی دارید، احتمالاً به این موضوع فکر می کنید که آیا می توان دندان های کوچک را بزرگ تر کرد؟ پاسخ آری است. ما دندانپزشکان، با تجربه ای که داریم، متعهد به ارائه بهترین خدمات به بیماران هستیم. ما دندان های شما را ارزیابی می کنیم و گزینه های درمانی مانند باندینگ، روکش های دندانی، و ونیرها را مورد بحث قرار می دهیم