تشخیص پالپیت در دندان‌های شیری کودکان

علم پزشکی نوین روش‌های متعددی برای شناسایی بیماری‌های دهان و دندان ارائه می‌نماید. انواع پالپیت با معاینات ساده‌ی پزشکی قابل تشخیص می‌باشند. طی معاینات، بایستی به جابجایی و حساسیت دندان‌ها توجه ویژه شود. برای تشخیص دقیق‌تر می‌توان از عکس رادیولوژی با اشعه‌ی ایکس استفاده نمود، و واکنش و حساسیت دندان‌ها به سرما یا گرما را مورد بررسی قرار داد. بر اساس نتایج معاینات، جراح ریشه وجود پالپیت در دندان‌های شیری کودکان را تایید خواهد کرد. درمان این بیماری بر اساس شرایط هر فرد انتخاب می‌شود.

درمان پالپیت در دندان‌های شیری کودکان

هدف از درمان، حذف التهاب، پیشگیری از گسترش التهاب بافت‌های اطراف دندان و ایجاد بهترین شرایط برای رشد دندان‌های دائمی خواهد بود. در دندانپزشکی اطفال مهم است که همه‌ی دستکاری‌ها و درمان‌های لازم ساده و در عین حال بدون درد باشند.

پالپیت در دندان‌ شیری کودکان (بخش دوم)

پالپیت چگونه درمان می‌شود؟ درمان می‌تواند محافظه‌کارانه (روش بیولوژیکی) یا از طریق جراحی باشد. انتخاب نوع خاص درمان به نوع و شکل آسیب بستگی خواهد داشت.

روش بیولوژیک

این روش درمان برای پالپیت‌های فیبروتیک (فیبروزی) مزمن دندان‌های شیری کودکان استفاده می‌شود. در ابتدا، جراحِ ریشه، حفره‌ی ملتهب را باز می‌کند. روی ته حفره و روی خود پالپ خمیری متشکل از مخلوطی از عاج مصنوعی دندان و بلسان (داروی مسکن) قرار خواهد داد. سپس منطقه‌ی عفونی خشک می‌شود و در انتها روی آن با سمن فسفات مسدود خواهد شد.

نظرات مختلفی در رابطه با استفاده از روش درمان بیولوژیکی وجود دارد. از یک سو، نجات پالپ این امکان را بوجود می‌آورد تا در آینده نوک ریشه کامل شکل بگیرد. از سوی دیگر، پس از درمان پالپیت در دندان مدام درد احساس خواهد شد.

روش جراحی

روش جراحی مستلزم برداشتن کامل پالپ ملتهب یا بخشی از آن خواهد بود. انجام دستکاری‌ها به دو روش قابل انجام است:

1. روش زنده: طی این فرایند، جراحِ ریشه، بخش تاجی پالپ را تخلیه خواهد کرد و ریشه باقی خواهد ماند. اگر در نتیجه‌ی درمان نادرست، بخش عفونی و آلوده باقی بماند، احتمال بروز مشکلات در آینده افزایش خواهد یافت (ممکن است دندان پس از التهاب پالپ مریض شود و بافت‌های پیرامون آن متورم شوند). پالپ ریشه اجازه‌ی نفوذ میکروب‌های بیماری‌زا به درون بافت‌های پری آپیکال (بافت‌های اطراف نوک ریشه‌ی دندان) را نخواهد داد. برای پرهیز از عفونی شدن زخم پس از باز کردن حفره، لزوما باید تا حد ممکن مته‌های مورد استفاده برای ایجاد سوراخ در دندان را تعویض نمود. در انتها، باید منطقه‌ی تحت درمان، با محلول ضدعفونی کننده شستشو داده شود. در دهانه‌ی کانال، پالپ بریده می‌شود، و با استفاده از محلول معمولی آدرنالین از خونریزی جلوگیری خواهد شد.
2. روش غیرزنده: به استفاده از خمیر آرسنیک اشاره دارد، که بلافاصله پس از تخلیه‌ی پالپ به کار می‌رود. یکی از قوانین طی جراحی‌ و دستکاری‌های دندانپزشکی استفاده از مواد بی حس کننده است. آرسنیک به مدت 1 تا 2 روز باقی گذاشته می‌شود. استفاده‌ی دراز مدت از خمیر می‌تواند موجب تخریب پیرادندان (بافتهای خاص اطراف دندان که آن را دربرگرفته و حمایت می‌کنند) شود. در جلسه‌ی بعد پالپ تخلیه می‌شود، تامپون آغشته به مایعی مخصوص درون حفره فشرده می‌شود. طی جلسه‌ی سوم، جراح ریشه روکش را روی دندان قرار خواهد داد.

امروزه از روش غیرحیاتی درمان در مراحل حاد و مزمن بیماری استفاده می‌شود. استفاده از این روش در خصوص پالپیت قانقاریایی صریحا منع شده است.

پالپیت در دندان‌ شیری کودکان (بخش دوم)

نتیجه‌گیری

در این متن، در خصوص پالپیت دندان مطالبی ارائه شد و نیز به علل ایجاد و علائم اولیه‌ی آن اشاره شد. درمان این بیماری چندان هم ساده نیست بویژه برای متخصصان اطفال. متخصص جراحی ریشه نه تنها باید روند ایجاد آسیب به دندان شیری را متوقف نماید، بلکه امکان رشد کامل دندان‌های دائمی در آینده را نیز فراهم آورد.

در کودکانی که پیوسته همراه والدین خود به دندانپزشک مراجعه می‌کنند، تشخیص و شناسایی به موقع پالپیت و انجام درمان‌های ضروری کار دشواری نیست. در صورت مشاهده‌ی تغییر رنگ یا آسیب در دندان باید بدون درنگ به دندانپزشک مراجعه نمود. در غیر صورت احتمال افزایش روند عفونت‌های پیچیده در آینده وجود خواهد داشت.

برای پیشگیری از مشکلات پیچیده، پیشنهاد می‌شود در سال دو مرتبه به دندانپزشک مراجعه نمایید. در صورتی که پوسیدگی‌های دندان به موقع شناسایی شوند از ایجاد پالپیت در دندان‌های شیری کودکان جلوگیری به عمل خواهد آمد. بهتر است درمان این بیماری در مراحل ابتدایی انجام شود.